Even lezen…

Vóór de kerstdagen kon mijn moeder haar boodschappen niet zoals altijd laten bezorgen. Alle dagen zaten vol. Wat nu? Telefoontje

Slapen is iets raars. Je sluit je ogen en je bent er even niet. Om ze vervolgens na een uur

Op facebook krijg ik iedere dag herinneringen gepresenteerd van acht jaar geleden. We waren toen in Kaapstad. Onze middelste liep

Oh wat een pret als je dat durfde te zingen. Maar meestal durfde ik dat niet, want één sinterklaas woonde

Ze had het er een jaar geleden al over, mijn moeder. Want ondanks dat mijn vader er niet meer bij

“Ik heb nog nooit zo’n lege wachtkamer gezien,” zegt mijn moeder. Ze is net de steile trap  van de huisartsenpraktijk

Met de jongste telg van de familie wandel ik naar het speelplaatsje. Er staat een klimrek met een glijbaan en

Ik maak niet zo veel mee. Jullie? Onze wereld is wat kleiner geworden. En dat wat we nog kunnen/mogen doen,

Soms denk ik dat ik eens over iets serieus moet schrijven. Over politiek of zo. Of over hét virus. Want

Ze kwam, zag (minder goed) en overwon (twee staarbehandelingen in twee weken tijd). Nu die operaties achter de rug zijn,